Το πολύ ηλιόλουστο και κρύο πρωινό που επιλέξαμε να επισκεφτούμε την Ζωή στον χώρο όπου εργάζεται, θα αποτελούσε και την πρώτη φορά που θα βρισκόμασταν σε ένα τέτοιου είδους εργαστήριο. Περιμετρικά του εργαστηρίου όσα χρειάζονται για το τελικό αποτέλεσμα.
Οι φούρνοι, η φρόντα, η αμμοβολή, τα κεριά, τα καλούπια. Η σόμπα στο κέντρο του εργαστηρίου έκαιγε για να ζεσταίνονται όλοι και ο καθένας στη θέση του έκανε το “κομμάτι” του. Ευτυχώς κατά την άφιξή μας, η Ζωή έκανε χυτήριο. Συγκεκριμένα μπρούτζο. Φυσικά και παρακολουθήσαμε όλη τη διαδικασία μέχρι που ήρθε η ώρα να τα πούμε και να κάνει ένα διάλλειμα.
Η Ζωή Δούκα γεννήθηκε, σπούδασε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία 3 χρόνια αποφάσισε να κάνει “στροφή” στην καριέρα της και εργάζεται στο χυτήριο των γονιών της. Η απόφασή της για αλλαγή καριέρας στα 30 της, αφήνοντας τη δουλειά της στο αεροδρόμιο και αναλαμβάνοντας με την αδερφή της την επιχείρηση των γονιών της, όπως και η φύση του επαγγέλματος της, μας κίνησαν την περιέργεια για να κάνουμε μαζί της μια κουβέντα.
Ζωή, μπορείς να μου περιγράψεις εν συντομία το τι ακριβώς κάνετε στο χυτηριο;
Η τεχνική και τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι ένα “πάντρεμα” οδοντοτεχνικών και χρυσοχόων για παρασκευή εξαρτημάτων ακριβείας. (Μπορείτε να δείτε εδώ αναλυτικά ολόκληρη τη διαδικασία.)
Μίλησέ μου για την προηγούμενη εργασία σου και για το πως προέκυψε η απόφαση για αλλαγή καριέρας.
Σπούδασα διοίκηση τουριστικών επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη. Από το 2009 έως το τέλος του 2018 εργαζόμουν στο αεροδρόμιο. Το 2018 εργαζόμουν στο αεροδρόμιο της Αντίς Αμπέμπα ως προϊσταμένη. Όταν επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, ένιωσα σαν να έκανα ένα βήμα πίσω. Μετά από λίγους μήνες αισθανόμουν ότι βρίσκομαι σε τέλμα και πως η δουλειά μου δεν έχει να μου δώσει κάτι άλλο. Δεν υπήρχε προοπτική. Το χυτήριο πήγαινε καλά, οι δικοί μου χρειάζονταν βοήθεια οπότε και πήρα την απόφαση.
Μικρή σκεφτόσουν ότι θα μπορούσες να εργάζεσαι στο χυτήριο;
Φυσικά, απλά ο πατέρας μου έλεγε σε εμένα και στην αδερφή μου, πως αν το αποφασίσουμε θα πρέπει να πάμε έχοντας κατακτήσει και τη θεωρία. Τελικά καμιά από τις δυο μας δεν το σπούδασε και μάθαμε τη δουλειά καθαρά εμπειρικά. Τα καλοκαίρια πήγαινα εκεί, την δεύτερη χρονιά που έδωσα πανελλήνιες πήγαινα εκεί, εκεί μεγάλωσα.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις και δυσκολίες που έρχεσαι αντιμέτωπη;
Η ορθοστασία, οι υψηλές θερμοκρασίες ιδίως το καλοκαίρι και μετά την εγκυμοσύνη μου, οι μυρωδιές.
Τι σε γοητεύει περισσότερο και κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον σου;
Σίγουρα η διαδικασία της χύτευσης, ότι ακόμα έχω να μάθω αρκετά πράγματα και το γεγονός πως πρόκειται για κάτι που το νιώθω δικό μου. Είναι προτιμότερο να “τρέχεις” για εσένα παρά για τους άλλους.
Βρέθηκες ποτέ αντιμέτωπη με κάποια συμπεριφορά συναδέλφων ή συνεργατών που να σε έκανε να αισθανθείς άβολα;
Όχι δεν έχει συμβεί παρά μόνο σε δυο τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχα με γυναίκες- εξωτερικές συνεργάτιδες- και αυτό νομίζω λόγω ηλικίας περισσότερο. Συνήθως ο περισσότερος κόσμος που με βλέπει μα τα ρούχα της δουλειάς και με ρωτάει που εργάζομαι, εκπλήσσεται από την απάντηση.
Τι στόχους και σχέδια έχεις για το μέλλον;
Σίγουρα σκέφτομαι τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης αναφορικά με τον εξοπλισμό αλλά και με τη γνώση. Για παράδειγμα, το καλούπωμα και η διόρθωση των κεριών, είναι ένα πόστο που γνωρίζει και διεκπεραιώνει αποκλειστικά η μητέρα μου. Εκτός από αυτό, άλλος ένας στόχος σε επίπεδο γνώσεων, είναι το καταφέρω να βλέπω ένα εξάρτημα και να είμαι σε θέση να μπορώ να πω αν μπορώ να το αντιγράψω χωρίς να χρειαστεί να πειραματιστώ. Αυτό βέβαια είναι κάτι που έρχεται εμπειρικά.
