Το κύμα αντιπάθειας προς τους τουρίστες μεγαλώνει. Πόσο υπεύθυνοι είναι αυτοί για το καλοκαίρι που βιώνουμε; Είναι δίκαιες οι αντιδράσεις και οι διαμαρτυρίες ενάντια στους τουρίστες;
Στη Βαρκελώνη κάνουν συγκεντρώσεις και βρέχουν με νεροπίστολα τους τουρίστες. Παράλληλα, λαμβάνουν μέτρα για τη βραχυχρόνια μίσθωση, καθώς χωρίς αμφιβολία, είναι ένας από τους λόγους της αύξησης των ενοικίων και της χαμηλής προσφοράς διαμερισμάτων προς ενοικίαση.
Όμως η δυσφορία απέναντι στους τουρίστες εκφράζεται και στην Ελλάδα, προς το παρόν σε πιο ήπιους τόνους. Λίγο η αύξηση των τιμών στα ακτοπλοϊκά, τα καταλύματα, τη βενζίνη, τη διατροφή και την ενέργεια, λίγο η μείωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, λίγο οι καταπατήσεις των «επιχειρηματιών» στις παραλίες, λίγο οι εικόνες κοσμοπλημμύρας σε μέρη που δεν μπορούν να υποστηρίξουν τη φιλοξενία τόσων ανθρώπων, δημιουργούν αυτή τη δυσαρέσκεια για τον τουρισμό γενικότερα.
Δικαιολογημένα ή μη, είναι γεγονός ότι έχει παγιωθεί η αίσθηση πως το «ελληνικό καλοκαίρι» έχει πάψει να απευθύνεται στους Έλληνες και ο τρόπος ανάπτυξης του τουριστικού προϊόντος είναι σε βάρος των τοπικών κοινωνιών.
Ο υπερτουρισμός δοκιμάζει τις αντοχές των μικρών κοινωνιών και ενίοτε λειτουργεί εις βάρος τους. Πόσο μπορούν να αντέξουν οι υποδομές ενός νησιού σαν τη Σαντορίνη όταν καθημερινά τους καλοκαιρινούς μήνες καταφθάνουν με τα κορουαζιερόπλοια πάνω από 10.000 άνθρωποι;
Επιπλέον η άναρχη δόμηση σε μικρές περιοχές έχει αρνητικότατο περιβαλλλοντικό αποτύπωμα σε αυτά τα μέρη. Ειδικά σε μία περίοδο που υποτίθεται ότι είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητοι με την περιβαλλοντική ανθεκτικότητα των παραγόντων της οικονομικής ανάπτυξης.
Ένας παράγοντας που συμβάλλει στο αντιτουριστικό ρεύμα είναι το ότι, η «εμπειρία» που λέγεται «ελληνικό καλοκαίρι», πλέον στοχεύει κατά κύριο λόγο τους τουρίστες. Οι Έλληνες αν θέλουν να κάνουν διακοπές στη χώρα τους θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Και αυτό γιατί ο Έλληνας μπορεί να υποστηρίξει πλέον πολύ λιγότερες ημέρες διακοπών από όσες έχει συνηθίσει. Όταν έχεις την ευλογία να έχεις γεννηθεί σε ένα τόσο όμορφο μέρος και δεν μπορείς να απολαύσεις τις χάρες του γιατί πρέπει να συντηρήσεις ένα διαλυμμένο κράτος, δεν είναι παράλογο να σου προκαλέσει θυμό το γεγονός ότι τα πάντα στη χώρα τους καλοκαιρινούς μήνες στοχεύουν στην ικανοποίηση του τουρίστα και όχι στη δική σου.
Ο τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας και για ορισμένους είναι αδιανόητο να μην είναι επιθυμητά τα οφέλη του τουρισμού. Μόνο που όταν ο τουρισμός τείνει να είναι η μόνη «βιομηχανία» που καταλήγει να έχει μία χώρα, η συνθήκη γίνεται λίγο προβληματική. Ο υπερτουρισμός γίνεται ενάντια στο περιβάλλον και συνήθως δημιουργεί στρεβλώσεις στην οικονομία και ανισότητες στην κοινωνία.
Για την Ελλάδα φαίνεται ότι είναι η εύκολη λύση να τουριστικοποιήσουμε τη χώρα, από το να προσελκύσουμε πλούτο με άλλο τρόπο, ώστε να μπορέσουν και οι Έλληνες να απολαύσουν με λιγότερο άγχος και πιο οικονομικά τις ομορφιές του τόπου τους.
Και επειδή δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι στην προσέγγιση της τουριστικής ανάπτυξης και της αναζήτησης οικονομικής μεγέθυνσης, προβλέπεται οι αντιδράσεις έναντι των τουριστών να αυξάνονται στο μέλλον. Το λογικό βέβαια θα είναι να επεκταθούν και σε αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις και ορίζουν τις πολιτικές για την οικονομική ανάπτυξη του κάθε τόπου.
