Κάποιες φορές οι σκοπούμενες ενέργειες οδηγούν σε ανεπιθύμητες συνέπειες.
Την περίοδο της βρετανικής αποικιοκρατίας στην Ινδία, η ανάγκη για έλεγχο του πληθυσμού ήταν αλληλένδετη με την επιθυμία για εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της μεγάλης αυτής χώρας. Ωστόσο οι Βρετανοί δεν λάμβαναν πάντα υπόψη τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες και τον τρόπο σκέψης των Ινδών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μια ανέκδοτη ιστορία (πιαθνώς και μη πραγματική) από εκείνη την περίοδο που έκανε διάσημη ο Γερμανός οικονομολόγος Horst Siebert, δίνοντας της το όνομα «The Cobra Effect». Το φαινόμενο της κόμπρας χρησιμοποιείται σήμερα στην πολιτική και την οικονομία για να καταδείξει τις ανεπιθύμητες συνέπειες που μπορεί να έχουν κάποια στρεβλά κίνητρα.
Την εποχή που οι Βρετανοί είχαν υπό τον έλεγχό τους την Ινδία, στο Δελχί παρουσιάστηκε μία αξιοσημείωτη αύξηση του πληθυσμού των φιδιών κόμπρα. Για να λύσουν το πρόβλημα οι αποικιοκράτες, σκέφτηκαν να δώσουν ένα κίνητρο στους ντόπιους ώστε να τις σκοτώνουν. Για κάθε μία νεκρή κόμπρα που θα έφερνε κάποιος, θα λάμβανε ένα ποσό ως αμοιβή. Στην αρχή, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία είχε αποτελέσματα, καθώς ο αριθμός των νεκρών φιδιών που παραδίνονταν αυξήθηκε. Μετά από λίγο καιρό όμως, οι κάτοικοι του Δελχί ξεκίνησαν να εκτρέφουν κόμπρες και στη συνέχεια να τις σκοτώνουν ώστε να λαμβάνουν την αμοιβή. Οι Βρετανοί όταν αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει, διέκοψαν το πρόγραμμα ανταμοιβής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Ινδοί να αφήσουν ελεύθερες τις κόμπρες που εξέτρεφαν, αφού πλέον τους ήταν άχρηστες. Έτσι, στο τέλος ο πληθυσμός των φιδιών ήταν ακόμη μεγαλύτερος από ότι στην αρχή και το πρόβλημα ουσιαστικά διογκώθηκε.
Οι Βρετανοί δεν εξέτασαν τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να είχε η τακτική που ακολούθησαν και έτσι η πρακτική εφαρμογή της «λύσης» ήρθε να τους δώσει ένα μάθημα.
Όπου υπάρχει κάποια επιβράβευση ή κάποια ποινή, κάπου εκεί κοντά παραμονεύει και… μία «κόμπρα», έτοιμη να μπρεδέψει κάπως τα πράγματα. Το σίγουρο είναι πως αυτό που μετράει στο τέλος, είναι το αποτέλεσμα.
