Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς από τα αποτελέσματα των πρόσφατων Ευρωεκλογών ότι η Ευρωπαϊκή ένωση βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Η κάλπη έφερε τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό σε ορισμένες χώρες της γηραιάς ηπείρου, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Γαλλία. Ο Εμάνουελ Μακρόν θα πάει σε εκλογές καθώς ηττήθηκε κατά κράτος από τον “εκλεκτό” της Λεπέν, Μπαρντελά. Στη… γωνία περιμένει η Μαρίν Λεπέν να επωφεληθεί από την ευκαιρία και να βρεθεί στο τιμόνι της Γαλλίας.
Όλα τα παραπάνω γεγονότα κινητοποίησαν το χώρο της γαλλικής Αριστεράς να αναζητήσει κοινό τόπο και να συμμαχήσει κατά του κινδύνου της ανόδου της ακροδεξιάς στην εξουσία. Αν και δύσκολο εγχείρημα, τα κόμματα της Αριστεράς στη Γαλλία κατέληξαν σε μια ιστορική συμφωνία. Η κοινή τους συμμαχία που θα έχει τον τίτλο «Λαϊκό Μέτωπο», θα συμμετάσχει στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου και φιλοδοξεί να κόψει το δρόμο στην ακροδεξιά.
Σοσιαλιστές, Πράσινοι, Κομμουνιστικό Κόμμα και Ανυπότακτη Γαλλία θα κατεβάσουν λοιπόν κοινούς υποψηφίους, ενώ έχουν συμφωνήσει και για κοινό πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών. Από τη μία λοιπόν «Λαϊκό Μέτωπο» των αριστερών κομμάτων και από την άλλη ο «Εθνικός Συναγερμός» της Μαρίν Λεπέν που προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Και κάπου… στα χαμένα ο Εμμάνουελ Μακρόν που ακόμη δεν έχει καταλάβει τί του συνέβη. Οι εκλογές στη Γαλλία θα διεξαχθούν σε δύο γύρους, στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου.
Η συγκεκριμένη αντίδραση των κομμάτων της Αριστεράς στη Γαλλία μοιάζει απολύτως λογική με βάση την πολιτική κουλτούρα που επικρατεί στη συγκεκριμένη χώρα. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, αφού ο χώρος της Αριστεράς υφίσταται όλο και περισσότερες διασπάσεις τα τελευταία χρόνια.
Οι προσωπικότητες που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο συγκεκριμένο χώρο στην Ελλάδα, δεν δείχνουν προς ώρας σημάδια παραμερισμού των διαφορών και ενωτικής δράσης. Συζητήσεις και ζυμώσεις θα γίνουν, καθώς οι εξελίξεις στην Γαλλία, μοιάζουν πολύ ελκυστικές για το χώρο της Αριστεράς. Μπορούν όμως να αφήσουν στην άκρη τους εγωισμούς και τα μικροσυμφεροντά τους και να δράσουν από κοινού, ώστε να ανακόψουν την παντοδυναμία Μητσοτάκη, ο οποίος ουισαστικά παίζει χωρίς αντίπαλο;
Άραγε θα αξίζει η προσμονή για κάτι δημιουργικό από την Αριστερά ή θα υπερισχύσουν πάλι οι προσωπικές ατζέντες;
