Την Παρασκευή 27 Αυγούστου το βράδυ στο θερινό κινηματοθέατρο «ΣΤΑΡ» στη Βέροια πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», η οποία παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.
Πριν την προβολή της ταινίας Βυζαντινός χορός της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας υπό την διεύθυνση του κ. Ιορδάνη Ζερδαλή, έψαλλε βυζαντινούς ύμνους για τον θαυματουργό Άγιο Νεκτάριο.
Στη συνέχεια απηύθυναν χαιρετισμό ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος δεν παρέλειψε να εκφράσει τις ευχαριστίες του, καθώς και η κ. Ιφιγένεια Βλαχογιάννη εκ μέρους του Κινηματοθέατρου «ΣΤΑΡ».
Ο Σεβασμιώτατος στον χαιρετισμό του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καί διώξωσιν καί εἴπωσιν πᾶν πονηρόν ρῆμα καθ᾽ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ».
Θά ἀρκοῦσε αὐτός ὁ μακαρισμός τοῦ Κυρίου μας γιά νά περιγράψει τήν προσωπικότητα τοῦ μεγάλου ἁγίου, στόν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένη ἡ ταινία πού προβάλλεται ἐπίσημα ἀπόψε στήν πόλη μας, στήν φωτεινή προσωπικότητα τοῦ ἁγίου τοῦ 20ου αἰῶνος, τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦ, μέ τίτλο «Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ».
Κάθε ἅγιος εἶναι ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, γιατί μέ τή ζωή καί μέ τό ἔργο του δείχνει ἔμπρακτα τόν Θεό στούς ἀνθρώπους, γιατί μέ τίς πράξεις του καί τήν ἀναστροφή του μιμεῖται τόν Θεό.
Καί στή μίμηση αὐτή συμπεριλαμβάνονται συχνά καί οἱ διωγμοί καί οἱ ὀνειδισμοί καί οἱ συκοφαντίες καί οἱ ἄδικες κατηγορίες, γιά τίς ὁποῖες ὁ Χριστός προειδοποίησε τούς μαθητές του λέγοντας: «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι».
Ἄν δίωξαν ἐμένα, θά διώξουν καί ἐσᾶς, θά διώξουν καί ὅποιον μέ ἀκολουθεῖ, ὅποιος θέλει νά εἶναι ἄνθρωπος δικός μου.
Ἕνας τέτοιος ἦταν ὁ ἅγιος Νεκτάριος. Ἡ ζωή καί ἡ δράση του ἔδειχναν τόν Θεό στούς ἀνθρώπους. Ἦταν μία διαρκής μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ.
Τόν περασμένο χρόνο συμπληρώθηκαν 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε ἀφιερώσει τό ἔτος 2020 στόν μεγάλο αὐτό καί σύγχρονο ἅγιο, στόν «ἅγιο τοῦ αἰώνα μας», ὅπως ὀνομάσθηκε ὁ ἅγιος Νεκτάριος.
Μεταξύ τῶν ἐκδηλώσεων πρός τιμήν του θά ἦταν καί ἡ προβολή τῆς ταινίας τῆς Γιελένα Πόποβιτς, πού γυρίστηκε μέ τήν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Δυστυχῶς ἡ πανδημία δέν ἐπέτρεψε τήν προβολή τῆς ταινίας μέ τήν εὐκαιρία αὐτῆς τῆς ἐπετείου, ἡ προβολή της ὅμως φέτος συμπίπτει μέ μία ἄλλη ἐπέτειο, τήν ἐπέτειο τῶν 60 χρόνων ἀπό τήν ἐπίσημη ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου μέ Πατριαρχική καί Συνοδική Πράξη καί 175 χρόνων ἀπό τή γέννησή του.
Κανείς ἴσως δέν θά μποροῦσε νά εἶχε προβλέψει αὐτή τήν ἐξέλιξη γιά τό πέμπτο παιδί μιᾶς πτωχῆς ἑλληνικῆς οἰκογενείας, πού γεννήθηκε τήν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ 1846 στή Σηλύβρια τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης.
Ἕνα παιδί πού γρήγορα ἔδωσε δείγματα τῶν χαρισμάτων τά ὁποῖα τοῦ χάρισε ὁ Θεός, τήν εὐφυΐα καί τή θέληση γιά νά ἐργασθεῖ καί νά προσφέρει.
Μικρός ἀκόμη πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά μορφωθεῖ καί νά ἐργασθεῖ, ἐνισχύοντας ἔτσι καί τήν οἰκογένειά του. Ἐργάζεται σκληρά, κάτω ἀπό δύσκολες συνθῆκες, χωρίς πολλές φορές νά ἀμείβεται. Ὑπομένει ὅμως τήν ἀδικία καί ὁ Θεός ἔρχεται ἀρωγός στό πρόσωπο ἑνός ἐμπόρου πού ἀναλαμβάνει νά τόν βοηθήσει.
Εἴκοσι ἐτῶν πηγαίνει στή Χίο γιά νά ἐργασθεῖ ὡς διδάσκαλος καί ἐκεῖ, δέκα χρόνια ἀργότερα, λαμβάνει τό μοναχικό σχῆμα καί γίνεται διάκονος. Πολλοί ἄνθρωποι πού γνωρίζουν τή μόρφωσή του καί διακρίνουν τό χάρισμα τοῦ λόγου τό ὁποῖο διέθετε, τόν πιέζουν νά συνεχίσει τίς σπουδές του καί νά διακονήσει τήν Ἐκκλησία, σέ μία ἐποχή πού εἶχε μεγάλη ἀνάγκη ἀπό μορφωμένους κληρικούς. Μεταξύ αὐτῶν καί ὁ εὐεργέτης του Ἰωάννης Χωρέμης, ὁ ὁποῖος τόν σύστησε στόν πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρόνιο.
Ἐντυπωσιασμένος ἐκεῖνος ἀπό τόν νεαρό διάκονο τόν ἔστειλε νά σπουδάσει στή Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν.
Ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ πατριάρχου στίς ἱκανότητες καί στό πρόσωπο τοῦ νέου κληρικοῦ, πού σέ μικρό χρονικό διάστημα ἐξελίχθηκε στήν ἱεραρχία, προκάλεσε τόν φθόνο μιᾶς μερίδος κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δέν ἄργησαν νά τόν συκοφαντήσουν στόν πατριάρχη Σωφρόνιο, ἰσχυριζόμενοι ὅτι ὑποκινεῖ τήν ἐκθρόνισή του καί κατηγορώντας τον γιά δῆθεν ἠθικά ζητήματα.
Δυστυχῶς οἱ κληρικοί αὐτοί κατόρθωσαν νά πείσουν τόν γέροντα πατριάρχη καί νά ἀναγκάσουν τόν ἅγιο Νεκτάριο νά φύγει ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια.
Συγχρόνως ὅμως ἐπέτυχαν νά διαβάλλουν τόν ἅγιο Νεκτάριο τόσο στήν Ἀθήνα ὅσο καί στήν Κωνσταντινούπολη, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά διακονήσει πουθενά καί νά μήν ἔχει χρήματα οὔτε νά ζήσει.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὑπέμενε ἀδιαμαρτύρητα τίς συκοφαντίες καί τούς διωγμούς μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Καί ὅταν δύο χρόνια ἀργότερα ὁ Θεός ἀποκάλυψε τίς ἄδικες κατηγορίες καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος διορίσθηκε ἱεροκήρυκας στή Λακωνία καί τή Φθιώτιδα, γιά νά πάρει τελικά, καί παρά τίς ἀντιδράσεις ὁρισμένων, τή θέση τοῦ διευθυντοῦ τῆς Ριζαρείου Σχολῆς.
Δεκατέσσερα χρόνια στή θέση αὐτή, ἐπιτέλεσε ἕνα θαυμαστό ἔργο ὄχι μόνο γιά τούς μαθητές τῆς Σχολῆς ἀλλά γιά ὅλη τήν Ἀθήνα. Οἱ παιδαγωγικές μέθοδοι πού ἐφάρμοσε, τό κήρυγμά του, ἀλλά κυρίως τό παράδειγμα τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς του καί ἡ φιλανθρωπία του ἀναμόρφωσαν τόσο τή Σχολή ὅσο καί τήν κοινωνία τῆς ἐποχῆς του.
Τό 1908 ἀποσύρθηκε στή Αἴγινα γιά νά ἡσυχάσει, καθώς ποτέ δέν ἔσβυσε ὁ πόθος του γιά τή μοναχική ζωή. Ἐκεῖ δημιούργησε μέ πολλές δυσκολίες, ἀντιδράσεις καί ἄδικες κατηγορίες ἀπό κάποιους ἀνθρώπους, κληρικούς ἀλλά καί λαϊκούς, ἕνα γυναικεῖο μοναστήρι, ἀφιερωμένο στήν Ἁγία Τριάδα, στό ὁποῖο ἐγκαταβίωσαν τέσσερα πνευματικά του τέκνα καί τρεῖς μοναχές πού μόναζαν ἤδη στήν Αἴγινα.
Ἡ παρουσία του στό νησί, τό πνευματικό του ἔργο ἀλλά καί τά θαύματά του ἔκαναν τούς κατοίκους τῆς Αἴγινας νά τόν θεωροῦν ἤδη ἐν ζωῇ ἅγιο, αὔξανε ὅμως τόν φθόνο τῶν ἀνθρώπων, πού ἐμπόδιζαν τήν ἀναγνώριση τῆς Μονῆς του.
Καταπονημένος σωματικά ἀπό τά προβλήματα καί τήν ἀσθένεια πού τόν ταλαιπωροῦσε συνέχισε νά ὑπομένει καί νά ἀγωνίζεται. Ὅταν τελικία πείσθηκε νά εἰσαχθεῖ στό Ἀρεταίειο νοσοκομεῖο Ἀθηνῶν, ἦταν ἀργά γιά νά θεραπευθεῖ.
Ἐκοιμήθη στίς 9 Νοεμβρίου τοῦ 1920 σάν ἁπλός μοναχός, γιατί κανείς στό νοσοκομεῖο δέν ἤξερε ὅτι ἦταν ὁ Πενταπόλεως Νεκτάριος.
Ὅταν ὅμως ἀκούμπησαν στό διπλανό κρεβάτι πρόχειρα τά ροῦχα του, ἑτοιμάζοντάς τον γιά νά τόν μεταφέρουν στήν Αἴγινα, καί ὁ ἀσθενής, πού ὑπέφερε ἀπό παράλυση τῶν κάτω ἄκρων, θεραπεύθηκε ἀμέσως, τότε κατάλαβαν ὅτι ὁ ταπεινός μοναχός ἦταν ἅγιος, ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.
Κι ὅταν κάποιο πνευματικό του τέκνο, λίγες ἡμέρες μετά τήν κοίμησή του, διερωτᾶτο πῶς ἁγίασε ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἐκεῖνος ἐμφανίσθηκε στόν ὕπνο του καί τοῦ εἶπε: «ἐσυκοφαντήθην, ὑπέμεινα καί ἐσώθην».
Σέ αὐτές τίς τρεῖς λέξεις, θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι συνοψίζεται ἡ ζωή τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θαυματουργοῦ καί συγχρόνου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, πού ἀναπαριστᾶ ἡ ταινία «Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ». Ἄς τήν παρακολουθήσουμε μέ σεβασμό πρός τόν τιμώμενο ἅγιο καί ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τή ζωή του.
Θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τήν κ. Ἰφιγένεια Βλαχογιάννη, ἰδιοκτήτρια τοῦ κινηματογράφου Στάρ, ἡ ὁποία μέ τήν προβολή αὐτῆς τῆς ταινίας, «Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ», δίδει τήν εὐκαιρία σέ πολλούς ἀνθρώπους νά δοῦν τή ζωή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου σέ μία ἄλλη διάσταση.
Γι᾽ αὐτό καί τήν εὐχαριστῶ πού μοῦ ἔδωσε τή δυνατότητα νά πῶ δύο ταπεινές λέξεις γιά τόν μεγάλο αὐτό ἅγιο τοῦ 20ου αἰώνα, τόν ἅγιο Νεκτάριο.