Ο οψιδιανός είναι πέτρωμα που προέρχεται από ηφαιστειογενείς περιοχές νεαρής γεωλογικά ηλικίας. Είναι πέτρωμα όξινο, σκοτεινόχρωμο με υαλώδη υφή (θεωρείται φυσικό γυαλί) και χρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της σύστασης και ανθεκτικότητάς του, ήδη από τα τέλη της Ανώτερης Παλαιολιθικής περιόδου για την κατασκευή λεπίδων με κοφτερές ακμές, που χρησίμευαν ως μαχαίρια, ξέστρες και ξυράφια.
Ο οψιδιανός ανήκει στους Ηφαιστίτες, δηλαδή στα ηφαιστειακά πετρώματα. Τα όξινα ηφαιστειακά πετρώµατα συχνά παρουσιάζουν πορφυριτικό ιστό, ενώ δε λείπουν και οι ποικιλίες µε αφυρικό (µη πορφυριτικό) ή υαλώδη ιστό. Ο υαλώδης ιστός οφείλεται στη µεγάλη περιεκτικότητα του µάγµατος σε διοξείδιο του πυριτίου SiO2, µε αποτέλεσµα το ιξώδες να είναι τόσο µεγάλο, ώστε να εµποδίζεται η ιοντική διάχυση και η ανάπτυξη των κρυστάλλων. Αυτό το φυσικό γυαλί, ωστόσο, είναι ασταθές και µε την πάροδο του γεωλογικού χρόνου µεταπίπτει σε κρυσταλλική κατάσταση. Η τυπική του σκληρότητα είναι 5 έως 5,5. και το ειδικό βάρος του περίπου 2,6.
Στις περιπτώσεις όπου το όξινο µάγµα ψύχεται πάρα πολύ γρήγορα (υπέρψυξη), προκύπτουν πετρώµατα τα οποία αποτελούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από ύαλο, όπως είναι ο οψιδιανός και η κίσσηρις. Ο οψιδιανός εµφανίζει στιλπνό µαύρο χρώµα και συνήθως κογχώδη θραύση. Λόγω της σχετικά µεγάλης σκληρότητάς του και της εύκολης επεξεργασίας του, χρησιµοποιήθηκε κατά την προϊστορική εποχή ως εργαλείο.
Ο οψιδιανός περιέχει λιγότερο από 1% κατά βάρος νερό, διότι το µάγµα, από το οποίο προέρχεται, κατά την έκχυσή του στην επιφάνεια της Γης ή σε µικρό βάθος από αυτήν έχει αρκετά υψηλές θερµοκρασίες (750-950°) και δεν µπορεί να συγκρατήσει πολύ νερό. Υαλώδη πετρώµατα, τα οποία έχουν προσροφήσει νερό µέχρι 5% oνοµάζονται περλίτες και παρουσιάζουν τη χαρακτηριστική περλιτική υφή. Τόσο ο οψιδιανός όσο και οι περλίτες είναι δυνατόν να περιέχουν φαινοκρυστάλλους χαλαζία, σανιδίνου, ολιγοκλάστου και άλλων ορυκτών. Σε υαλώδεις παραλλαγές εµφανίζεται και η σφαιρολιθική υφή. Σε ορισµένους ρυολίθους η υαλώδης θεµελιώδης µάζα αποτελείται σχεδόν ολοκληρωτικά από σφαιρολίθους.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
• Σύμφωνα με τον Πλίνιο πήρε το όνομα του από ένα Ρωμαίο, ονόματι Obsidius, ο οποίος πρώτος τον ανακάλυψε στην Αιθιοπία. Άλλοι λένε ότι πήρε το όνομα του από την Ελληνική λέξη «όψις» λόγω της ικανότητάς του να καθρεφτίζει τα είδωλα των αντικειμένων.
• Ο Οψιδιανός χρησιμοποιήθηκε κατά την Παλαιολιθική και Νεολιθική εποχή για την κατασκευή κοφτερών εργαλείων, μαχαιριών και αιχμηρών απολήξεων βελών.
• Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι Αζτέκοι και οι Μάγια τον χρησιμοποιούσαν ως φυλακτό.
• Τα παλαιότερα ευρήματά του χρονολογούνται πριν από 9.000 χρόνια στη Μεσοποταμία.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΟΨΙΔΙΑΝΟ:
• Διευκολύνει τη διάγνωση των αιτιών της κάθε πάθησης.
• Είναι ιδιαίτερα ευεργετικός για τη διαδικασία της πέψης.
• Είναι ισχυρό αιμοστατικό, τονώνει την κυκλοφορία του αίματος και ανακουφίζει τους πόνους των αρθρώσεων και των τραυμάτων.
• Βοηθά τις αρτηρίες που έχουν υποστεί σκλήρυνση.
• Λόγω της θερμαντικής του ιδιότητας χρησιμοποιείται στα hot stone massage.
• Βοηθά στη μείωση του πόνου της αρθρίτιδας, των αρθρώσεων, στις κράμπες και τα τραύματα.
• Σταματά την αιμορραγία και είναι ευεργετικός για την κυκλοφορία του αίματος και την υγεία των φλεβών.
• Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μειωθεί ένας διογκωμένος προστάτης.
• Απομακρύνει τις τοξίνες από το σώμα και κάνει καλό στο δέρμα και τα μάτια.
