Σκηνοθετεί τα σποτάκια του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του «Brutalia, εργάσιμες μέρες» ταξιδεύει από τη Δράμα μέχρι την Κολομβία και ήδη ετοιμάζει την επόμενη ταινία του, που θα γυριστεί το 2022.
Ο 34χρονος Μανώλης Μαυρής μιλά στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για τη συνεργασία του με το ΦΚΘ, το ρόλο των Φεστιβάλ στην εξέλιξη των κινηματογραφιστών και τη νέα του ταινία, στην οποία, όπως τού αρέσει να κάνει, πραγματεύεται το φανταστικό με το ρεαλιστικό και οι εφιάλτες γίνονται πραγματικότητα.
Η γιορτή του 62ου ΦΚΘ
Μια νεαρή γοργόνα καταγγέλλει το body shaming, ένας μοναχικός κύριος καταλήγει να τρώει παρέα με διαφορετικές εκδοχές του εαυτού του, ένας άνδρας «χαλαρώνει» περιμένοντας να τεμαχιστεί από μία ταχυδακτυλουργό. Η ιδέα πίσω από τα τρία σποτάκια του 62ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, σε παραγωγή Κωστή Κατσαρού/The Stripes, ήταν ότι θα υπήρχε και στα τρία μια κοινή γλώσσα. «Ναι μεν πραγματεύονται διαφορετικά θέματα, αλλά τα ενοποιεί η κίνηση της κάμερας», εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Το πλάνο από κοντινό ανοίγει σε γενικό κι έτσι δίνει τη δυνατότητα να επανεξετάσει ο θεατής την εικόνα. «Το νόημα το οποίο νομίζεις ότι έχεις καταλάβει στην αρχή μετατρέπεται σε κάτι άλλο, όταν το πλάνο ανοίγει», σημειώνει ο δημιουργός και προσθέτει ότι η ιδέα του «ανοίγματος» συνδέεται με την ευρύτερη καμπάνια του φετινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τη μεγάλη εικόνα, για το άνοιγμα των κινηματογράφων, μετά το κλείσιμο λόγω πανδημίας.
«Γιορτάζουμε παράλληλα τη συνάντησή μας στις κινηματογραφικές αίθουσες και το μοίρασμα των εμπειριών», σημειώνει ο κ. Μαυρής και εκφράζει την τιμή που νιώθει να επιλεγεί για τη δημιουργία των σποτ της φετινής διοργάνωσης.
Αυτοδίδακτος σκηνοθέτης από ανάγκη να συμπτύξει τέχνες
Σπούδασε γραφιστική και κινούμενο σχέδιο στην Αθήνα, οπτική επικοινωνία στο Λονδίνο και είναι αυτοδίδακτος σκηνοθέτης. «Κατέληξα να κάνω σινεμά χωρίς να το έχω βάλει σαν στόχο. Ακολουθούσα τη μία μορφή τέχνης μετά την άλλη. Στο τέλος βρέθηκα στην ανάγκη να θέλω να συμπτύξω διαφορετικά πράγματα και εκεί προέκυψαν οι ταινίες», εξηγεί.
Έκανε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία το «Βlue Τrain» το 2014, το 2017 την ταινία «Maneki Neko» -βραβεύτηκαν και οι δύο σε διεθνή φεστιβάλ- και η φετινή του ταινία «Brutalia, εργάσιμες μέρες» απέσπασε τον Χρυσό Διόνυσο στο 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Για τον ίδιο, οι ταινίες μικρού μήκους είναι ένας προθάλαμος για τις μεγάλου μήκους. «Τεστάρεις και δοκιμάζεις πράγματα, ανακαλύπτοντας σιγά σιγά το ποιος είσαι, τι σινεμά θέλεις να κάνεις, κατά πόσο αυτά τα δύο θα συγκλίνουν και πόσο ειλικρινής θα μπορείς να είσαι στις θεματικές, στους ήρωες και στο κοινό», επισημαίνει ο Μανώλης Μαυρής.
Το «Brutalia, εργάσιμες μέρες», ταξιδεύει από τη Δράμα στη Θεσσαλονίκη μέσω Κολομβίας
Η ταινία του «Brutalia, εργάσιμες μέρες», μια αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και τις σχέσεις εξουσίας που ακροβατεί ανάμεσα στο θρίλερ και τη μαύρη κωμωδία, προβλήθηκε στην 60ή Εβδομάδα της Κριτικής στο Φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας το βραβείο Canal+ και πλέον βρίσκεται στον τέταρτο μήνα της φεστιβαλικής του πορείας.
Αυτές τις μέρες παίζεται στο Παρίσι, θα παιχτεί στη συνέχεια στο Ταλίν, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης -μαζί με τις υπόλοιπες βραβευμένες στο Φεστιβάλ Δράμας ταινίες-, στο Μιλάνο και την Κολομβία.
Για τον Μανώλη Μαυρή τα Φεστιβάλ, ιδιαίτερα για τις μικρού μήκους ταινίες είναι η ευκαιρία να μπορέσει ο δημιουργός να μοιραστεί τη δουλειά του με τον κόσμο, καθώς όπως σημειώνει συνήθως αυτές οι ταινίες σε αντίθεση με τις μεγάλου μήκους, όταν τελειώνει η φεστιβαλική τους πορεία, τελειώνει και η ζωή τους. «Μ’ αρέσει να είμαι παρών στα φεστιβάλ γιατί αντλώ πληροφορίες, οι οποίες με βοηθούν να καταλάβω τι έκανα. Αποτελούν επίσης το κλείσιμο μιας ταινίας και την αρχή νέων ιδεών, ενώ το πιο σημαντικό σε αυτές τις διοργανώσεις είναι η ανταλλαγή ιδεών».
Ο εφιάλτης που γίνεται πραγματικότητα
Ενώ το ταξίδι της ταινίας «Brutalia, εργάσιμες μέρες» συνεχίζεται, ο Μανώλης Μαυρής δουλεύει ήδη τη νέα του ταινία «μικρού προς μεσαίου μήκους», όπως λέει, με τίτλο «FANNY», τα γυρίσματα της οποίας αναμένεται να αρχίσουν το 2022.
Στην ταινία, η ιδέα της οποίας «γεννήθηκε» από έναν εφιάλτη που είδε η μητέρα του σκηνοθέτη, μια νεαρή νοσηλεύτρια, μέσα από εφιάλτες που βλέπει θεωρεί ότι μεταμορφώνεται σε δέντρο και σταδιακά ο εφιάλτης διαπερνά το φανταστικό, μπαίνει στη ζωή της και γίνεται πραγματικότητα, με τη σχέση μεταξύ του φανταστικού και του ρεαλιστικού να κυριαρχεί και σε αυτή την ταινία του.
