Βερολίνο, 1933. Ένας νεαρός σοσιαλιστής, ο Χέρμπερτ Καρλ Φραμ, βρίσκεται στο στόχαστρο των Ναζί.
Γνωρίζει πως αν μείνει, θα συλληφθεί ή θα εκτελεστεί. Δραπετεύει στη Νορβηγία, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα, με μοναδικό εφόδιο τη θέληση να συνεχίσει τον αγώνα.
Εκεί, για να προστατευθεί, επιλέγει ένα νέο όνομα: Βίλι Μπραντ. Ένα όνομα απλό, συνηθισμένο, που δεν προδίδει τίποτα από το παρελθόν του. Από εκείνη τη στιγμή, ο Φραμ «πεθαίνει» και ο Μπραντ γεννιέται – ένας άνθρωπος με ψεύτικο όνομα, αλλά με αληθινή αποστολή.
Ο εξόριστος που δεν ξέχασε τη Γερμανία
Στη Νορβηγία και αργότερα στη Σουηδία, ο Μπραντ εργάζεται ως δημοσιογράφος, γράφει άρθρα κατά του ναζισμού και βοηθά Γερμανούς πρόσφυγες να διαφύγουν.
Όταν ξεσπά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν εγκαταλείπει τη μάχη της πληροφορίας — μεταδίδει ειδήσεις, οργανώνει δίκτυα, κρατά ζωντανό το όραμα μιας άλλης Γερμανίας, ελεύθερης και δημοκρατικής.
Το ψευδώνυμο Βίλι Μπραντ (Willy Brandt) γίνεται πλέον κάτι περισσότερο από κάλυψη. Είναι μια νέα ταυτότητα.
Η επιστροφή
Μετά τον πόλεμο, ο Μπραντ επιστρέφει στο ερείπιο που ήταν η πατρίδα του. Το όνομα Φραμ ανήκει στο παρελθόν – ο κόσμος τον ξέρει πια μόνο ως Βίλι Μπραντ.
Εισέρχεται στον πολιτικό στίβο από την τοπική αυτοδιοίκηση, ανεβαίνει ταχύτατα και το 1957 εκλέγεται δήμαρχος του Δυτικού Βερολίνου.
Το 1961, όταν ο Χρουστσόφ χτίζει το Τείχος, ο Μπραντ στέκεται μπροστά του, σύμβολο μιας πόλης διχασμένης αλλά περήφανης. Ο Τζον Κένεντι τον αποκαλεί «φωνή της ελεύθερης Ευρώπης».
Η Ostpolitik και η συγγνώμη στα γόνατα
Το 1969, ο «άνθρωπος με το ψευδώνυμο» γίνεται καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.
Με τη Ostpolitik, την πολιτική προσέγγισης με την Ανατολή, επιχειρεί να ενώσει αυτό που ο Ψυχρός Πόλεμος είχε χωρίσει.
Το 1970, στη Βαρσοβία, γονατίζει μπροστά στο Μνημείο των Ηρώων του Γκέτο. Δεν μιλά· ζητά συγγνώμη εκ μέρους ενός έθνους.
Η εικόνα αυτή κάνει τον γύρο του κόσμου — κι ο Βίλι Μπραντ γίνεται ο πρώτος καγκελάριος που τιμάται με το Νόμπελ Ειρήνης.
Ο Χέρμπερτ Φραμ «πέθανε» νέος. Ο Βίλι Μπραντ έζησε για πάντα. Η ιστορία θυμάται τον καγκελάριο που τόλμησε να αλλάξει όνομα για να σωθεί. Kαι στη συνέχεια τόλμησε να αλλάξει μια χώρα για να σώσει την ψυχή της.
