Ένα σημαντικό μυθιστόρημα, στο οποίο ιστορίες ανθρώπων που απλώνονται σε τέσσερις γενιές αντικατοπτρίζουν κομβικά σημεία της νεότερης ιστορικής και κοινωνικής διαδρομής της Ελλάδας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Οι «Φωνές» της Λιλής Μαυροκεφάλου σκιαγραφούν με τρόπο ιδιαίτερο τη Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά που ακολούθησε, την Κατοχή και την αντίσταση, τον Εμφύλιο και τη δικτατορία, καθώς και τη «δανεική» ευημερία μαζί με την πολύπλευρη κατάρρευση.
Η εκρηκτική Mικρασιάτισσα Ειδοθέα, η πρωτόγονη Μαριγώ, η επιφυλακτική Ηλέκτρα, ο στρυφνός μα ονειροπόλος Θοδωρής, η εφτάψυχη Φοίβη, ο φιλοσοφημένος Στέλιος, η ακτιβίστρια Αναστασία και ο ασκητικός Θεόδωρος καταθέτουν το λιθαράκι τους στο μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης και του ιστορικού γίγνεσθαι. Και στη χρεοκοπημένη πατρίδα η ελπίδα, επιτέλους, αγανακτεί, σηκώνει κεφάλι και μαρσάρει.
Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, η Λιλή Μαυροκεφάλου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια στη Μακεδονία. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία-Αρχαιολογία. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αίγινα, όπου ίδρυσε την Ομάδα Προσέγγισης Αρχαιοελληνικής Τραγωδίας. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση και στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού. Επίσης ως εθελόντρια στην Κιβωτό του Κόσμου και στην Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό».
Άλλα έργα της τα οποία έχουν επίσης εκδοθεί: «Άγης» (ιστορικό µυθιστόρηµα, 1977, εκδ. Κέδρος), «Κλεοµένης» (ιστορικό μυθιστόρηµα, 1981, εκδ. Κέδρος, Βραβείο Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών), «Το άλλο» (µυθιστόρηµα επιστηµονικής φαντασίας, 1986, εκδ. Κέδρος), «Δύο στον καθρέφτη» (κοινωνικό µυθιστόρηµα, 1994, εκδ. Λιβάνη), «Της φωτιάς και της ερηµιάς» (ιστορικό µυθιστόρηµα, 1997, εκδ. Λιβάνη), «Το πιο όµορφο ταξίδι» (παιδικό µυθιστόρηµα, 1997, εκδ. Άγκυρα, Βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς), «Μέρες καυτού καλοκαιριού» (κοινωνικό µυθιστόρηµα, 2001, εκδ. Άγκυρα), «Bίος και πολιτεία του Γερακάρη Λιµπεράκη» (ιστορικό µυθιστόρηµα, 2003, εκδ. Κέδρος), «Περιπέτεια στο νησί του Οδυσσέα» (παιδικό µυθιστόρηµα, 2007, εκδ. Άγκυρα), «Μυστικός Κρίκος» (κοινωνικό µυθιστόρηµα, 2021, εκδ. Κομνηνός), «Ατλαντίδα Μαινόμενη» (µυθιστόρηµα επιστηµονικής φαντασίας, 2022, εκδ. Πηγή).
Μιλώντας στο thesspress.gr για το ιστορικό μυθιστόρημα «Φωνές», η κ. Λιλή Μαυροκεφάλου αναφέρθηκε στη διαδικασία συγγραφής ενός τόσο απαιτητικού βιβλίου, αλλά και στο μήνυμα που φιλοδοξεί να περάσει στους αναγνώστες της.
Το μυθιστόρημά σας «Φωνές» αγγίζει πολύ σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Πώς προσεγγίσατε αυτά τα γεγονότα ώστε να ενταχθούν μέσα στο μυθιστόρημα;
Πιστεύω πως τα προσέγγισα με αντικειμενικότητα, νηφαλιότητα και προσπάθεια για την κατανόηση των γενεσιουργών αιτίων τους. Βασίστηκα σε πολλή μελέτη διαφορετικών πηγών, σε αφηγήσεις (κυρίως συγγενών) και σε προσωπικά μου βιώματα.
Πώς αποφασίσατε να γράψετε ένα τέτοιο μυθιστόρημα;
Θα απαντήσω στο ερώτημα με τη μορφή ενός διαλόγου ανάμεσα στο καθημερινό νωθρό εαυτό μου και σε εκείνον τον άλλον εαυτό που απαιτεί υπερβάσεις και δύσκολες αλήθειες .
Είπε: Θαρρείς πως ακούς μονάχα τις κουβέντες των γύρω και τη φλυαρία της τηλεόρασης; Ή έστω τα τζιτζίκια του μεσημεριού και τον παφλασμό της θάλασσας; Τις φωνές τους κάνεις τάχα πως δεν ακούς, των νεκρών, λέω, μα και των ζωντανών, αυτές που λουφάζουν στην ψυχή και το αίμα σου! Ποιος μιλούσε δεν ρώτησα. ‘Ήξερα και δεν ήξερα. Υπάκουσα κι έστησα το μέσα αυτί. Κι οι φωνές, σαν να σάλπισε εγερτήριο, εγέρθηκαν απ’ τη νάρκη τους. Λαχανιασμένες, αγωνιώδεις, κάποιες μουντές μπερδεύονταν κι αλληλοπνίγονταν. Οι ιστορίες τους κονταροχτυπιόντουσαν ποια να πρωτακουστεί. Ιστορίες παραφροσύνης ν΄απελπίζουν τη λογική, ιστορίες θάρρους να εμπαίζουν την απελπισία. Βαβέλ. Πρόσταξα ησυχία. Αποτραβήχτηκαν δειλιασμένες οι φωνές. Κι έπεσε πάνω μου η ευθύνη να διαλέξω, να μην αδικήσω ούτε να παραποιήσω.
Είπε: Μην ψιλοκοσκινίζεις και τυραννιέσαι. Δεν είσαι δα και φωνογράφος. Αναπόφευκτη κι η δική σου φωνή μέσα στις άλλες. Χάρισε σ’ όλες τους ελευθερία. Ανοίγει ατραπούς η ελευθερία έτσι που νους και καρδιά στις πατημασιές του χθες να συλλαβίζουν το σήμερα και το αύριο.
Πόση έρευνα χρειάστηκε για να γράψετε ένα βιβλίο που αγγίζει τόσο ευαίσθητες ιστορικά περιόδους;
Η έρευνα απαίτησε πολύ χρόνο, αλλά υπήρξε συναρπαστική καθώς μου αποκάλυπτε κρυφές ή υποβαθμισμένες, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων , αλήθειες.
Η κατάρτιση και οι σπουδές σας στην Ιστορία σας έχουν ωθήσει στη συγγραφή ιστορικών μυθιστορημάτων. Πώς σας βοηθά να εκφράζεστε το συγκεκριμένο είδος γραφής;
Με ενδιαφέρει το πώς η ανθρώπινη κατάσταση και πορεία διαμορφώνεται σε στενή εξάρτηση με τα ιστορικά γεγονότα. Είναι αυτό το ενδιαφέρον που με ώθησε στις σπουδές μου και στα γραψίματά μου κι όχι το αντίστροφο.
Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στους ήρωες του βιβλίου σας;
Η απάντηση είναι θετική.
Ασχολείστε με την αρχαία τραγωδία και μάλιστα έχετε ιδρύσει την Ομάδα Προσέγγισης Αρχαιοελληνικής Τραγωδίας. «Οι Φωνές» περιλαμβάνουν στοιχεία τραγωδίας και αν ναι, ποια;
Εκείνο που με προσείλκυσε στην τραγωδία είναι το διαχρονικό και κατ’ εξοχήν επίκαιρο μήνυμά της: η Ύβρις ( η καταπάτηση των φυσικών ή θείων νόμων) επιφέρει την άτη ( την νοητική σύγχυση) η οποία νομοτελειακά οδηγεί στην Νέμεσι ( την τιμωρία για να επέλθει κάθαρση). Οπότε οι Φωνές περιέχουν πολλά στοιχεία αρχαίας τραγωδίας τόσο σε συλλογικό όσο και ατομικό επίπεδο. Ενδεικτικά αναφέρω την Μικρασιατική καταστροφή, τον εμφύλιο, τα μνημόνια, την χρεωκοπία της Ελλάδας, τον ανήθικο πλουτισμό, την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών κ.λ.π.
Ποιο είναι το μήνυμα που φιλοδοξεί να στείλει στους αναγνώστες το βιβλίο σας;
Πώς τίποτε δεν είναι τελειωτικό και αμετάκλητο. Στην ευτυχία μην ξιπάζεσαι, στην ατυχία μην απελπίζεσαι. Και μην υποτιμάς τίποτε και κανέναν. Εκείνο το χθεσινό κακοτράχαλο δεντράκι σήμερα δίνει πλούσιο καρπό. Εκείνος ο «πεπτωκώς» άνθρωπος σήμερα είναι το «άλας της γης».
